بهینه سازی روش های حفاظت خاک از طریق ترکیب عوامل موثر در فرایند فرسایش آبی (مطالعه موردی: حوزه آبخیز فرحزاد)

طی دهه های اخیر، میزان فرسایش خاک در ایران افزایش چشم گیری یافته است به طوری که در بازه زمانی سال 1330 تا کنون با روند رشدی معادل 420 درصد همراه بوده است، در حال حاضر این معضل اساسی سبب شده  است تا حفاظت خاک و مدیریت صحیح اراضی به یکی از دغدغه های مهم تبدیل شود. گستره وسیع اکثر حوزه های آبخیز کشور و محدودیت منابع مالی و اجرایی، سبب شده اند تا مدیران حوزه های آبخیز به دنبال برنامه ریزی بهتری برای شناسایی عرصه های الویت دار برای حفاظت خاک باشند، از سوی دیگر مدل ها و روش هایی که در این زمینه مطرح هستند گاها به دلیل تنوع عوامل و دشواری محاسبه آنها، از کارایی مناسب برخوردار نبوده، لذا استفاده از یک روش ساده تر از مقبولیت بالایی برخوردار است. در این پژوهش به منظور شناسایی نقاط بحرانی تحت خط فرسایش خاک در حوزه آبخیز فرحزاد، از روش اندیس تجمعی فرسایش (cei) استفاده شد. در این روش سه عامل شیب اراضی، زمین شناسی و نیز کاربری اراضی به عنوان مهم ترین عوامل موثر در بروز فرسایش آبی مد نظر قرار گرفتند و بر اساس ترکیب آنها در محیط gis، شاخص تجمعی فرسایش برآورد و بعد از طبقه بندی آن، عرصه های مختلف حوزه فرحزاد جهت الویت گذاری برای اجرای شیوه های مختلف حفاظت خاک شناسایی و طبقه بندی شدند.